door Usha Marhé – Als wij willen dat de toekomst over 30, of 50, of 150 jaar anders is dan nu, dan is het aan ons om daar gestalte aan te geven. Langer dan 150 jaar geleden stonden er witte en zwarte mensen op die zeiden dat de trans-Atlantische slavernij een misdaad tegen de menselijkheid en mensheid was. Dat herhaalden ze – vaak met gevaar voor eigen leven – keer op keer in een omgeving die dat eerst niet wilde horen. Maar ze bleven hun boodschap herhalen, totdat er naar ze werd geluisterd en er zoveel rumoer was dat de slavernij ook in Suriname werd afgeschaft. Dat herdenken en vieren we elk jaar met zijn allen op 1 juli.
Verandering begint altijd met een gedachte over een betere toekomst. Die gedachte wordt omgezet in woorden en daden. Het kunnen heel simpele daden zijn. Binnen de context van de officiële rassenscheiding in de Verenigde Staten weigerde de zwarte vrouw Rosa Parks haar zitplaats in een bus af te staan aan een witte passagier, en overtrad daarmee een racistische wet. Er volgde een lange strijd en uiteindelijk werden racistische wetten afgeschaft, met als gevolg dat wij hebben mogen meemaken dat Barack Obama de eerste zwarte president van de VS kon worden. Mahatma Gandhi dacht en zei: “Be the change you wish to see in the world”. He walked his talk: hij ruilde zijn westerse maatpak in voor een traditionele dhoti, geweven van Indiase katoen, gespte simpele sandalen aan zijn voeten en begon zo met zijn geweldloos protest – ahimsa – tegen de koloniale overheersing door Engeland. Na flinke strijd werd India na een aantal jaren een onafhankelijk land.
Verandering komt door verbinding te maken met dat wat je wil neerzetten en creëren. Dat is wat Rosa Parks en Mahatma Gandhi deden, zij wachtten niet tot het hun werd gegeven, zij begonnen er zelf mee. En wij kunnen dat ook. Het begint door…
Deze column is op dinsdag 2 juli 2013 op de website Waterkant gepubliceerd, om de rest van de column te lezen klikt u hier.
Usha Marhé 