De laatste bijeenkomst van de groep die ik sinds april 2018 als Empowermentcoach Emotionele Gezondheid heb begeleid, vond twee maanden geleden plaats. In vijftien healingsbijeenkomsten is er ongelooflijk veel veranderd in de basis van de deelneemsters (leeftijd: tussen 27 – 47 jaar). Het zijn stuk voor stuk zeer moedige vrouwen, die deze reis met elkaar en in zichzelf durfden te maken. Er is een bodem in hun bestaan gelegd. Een van de deelneemsters verwoordde dat zo: ‘Zelfmoord is geen optie meer. Ik wil leven.’ Er is een basis gelegd van waaruit zij weten wat er nodig is om zelf verder te kunnen gaan in hun healingsreis. Ik ben dankbaar en blij met het bereikte resultaat.
De (culturele, financiële, religieuze, maatschappelijke, patriarchale, emotionele, mentale en andersoortige) drempels om uit te spreken dat je seksueel bent misbruikt en om naar hulp te zoeken zijn overal in de wereld erg hoog. Voor zowel vrouwelijke als mannelijke slachtoffers. Zoveel vrouwen hebben mij gemaild en gebeld om zich aan te melden, maar durfden toch niet door te zetten, meestal door de verinnerlijkte drempel dat ze moeten zwijgen en niet de moeite waard zijn.
Door de media-aandacht van de laatste jaren zou je denken dat het maatschappelijke stigma dat hieraan kleeft is veranderd, maar helaas, dat is alleen aan de buitenkant. Voor de rest is het nog steeds van middeleeuwse aard.
Wat voor de één een zoveelste krantenartikel is, is voor de ander een moeilijke en pijnlijke realiteit. In een recent interview vertelde ik: “In Nederland krijgt een op de zes vrouwen met seksueel misbruik te maken, in de Verenigde Staten een op de vier. Uit recent onderzoek blijkt dat een op de drie meisjes of vrouwen in Suriname minstens één keer door hun partner fysiek of seksueel is misbruikt. Wereldwijd krijgt vijfendertig procent van de vrouwen en meisjes met seksueel misbruik te maken! Dat zijn heftige cijfers.”
Dat wil zeggen: 35% van 50% van de wereldbevolking is seksueel misbruikt. Dan heb ik het alleen maar over de meisjes en vrouwen. Als we daar de cijfers van seksueel misbruikte jongens aan zouden toevoegen, dan komen we zeker weten op minstens 50% van 100% van de wereldbevolking.
Waarom is hulp aan slachtoffers van seksueel misbruik nog steeds geen financiële topprioriteit in landen en in de wereld? Waarom wordt dit probleem als een individuele kwestie van het slachtoffer gezien, terwijl de cijfers laten zien dat er sprake is van een grote internationale catastrofe? Waarom is de opsporing en bestrijding nog steeds geen topprioriteit? Waarom heeft het ‘heropvoeden’ van mensen om vanuit een gezonder (lees: niet-patriarchaal en niet-kapitalistisch) kader naar dit thema te kijken zo weinig aandacht?
Trauma’s uit de kindertijd laten diepe sporen achter. De hele omgeving van het slachtoffer is ‘ziek’, anders zou dit niet kunnen gebeuren. Maar de maatschappelijke draaglast wordt nog vooral bij het slachtoffer gelegd. Er is nog te weinig bereikbare en betaalbare hulp. De vrouwen die ondanks alle tegenslagen en drempels toch durven die hulp te zoeken om te healen, bij mij of bij iemand anders, zijn zeer MOEDIGE mensen! Zij zijn door alle barrières gebroken om de vicieuze cirkel voor zichzelf en hun kinderen te willen doorbreken. They are change in action. Zij hebben begrepen dat emotionele gezondheid de wortel is van mentale en geestelijke gezondheid.
Een diepe buiging voor ‘mijn dames’. 🌹
De volgende serie groepsbijeenkomsten voor vrouwen start in maart 2020, data en overige informatie volgen spoedig. De procedure van aanmelding en intake is als in 2019, hier kun je de informatie over de bijeenkomsten van 2019 lezen. Als je jezelf deze healingsreis gunt, dan hoef je niet te wachten op de geüpdatete informatie en kun jij je vanaf nu aanmelden via e-mail. De groepsbijeenkomsten vinden in Amsterdam plaats.
Usha Marhé 